مواجهه جامعه شناسی با شهادت...

جامعه شناس و #جامعه_شناسی ای که اتفاقات مهمی چون #مرگ_پاشایی و تشییع پرحاشیه اش را میبیند و توجه و تحلیل میکند ولی در کنارش وقایع عظیمی چون #شهادت_حججی و تشییع عاشقانه اش را نمی بیند و اکراه و انکار میکند؛

یا در قبر پوسیده #نژادپرستی مرده،
یا در چاه سیاه  #تحجر افتاده،
یا در مرداب متعفن #محافظه_کاری نشسته،
یا در گرداب ملون #التقاط سرگشته شده،
و یا در مقتل مجلل #مدرنیسم کشته شده است؛ چه لیبرالیسم منفور و چه مارکسیسم مغرور.


وگرنه برای تحلیل جامعه شناختی متناسب با جامعه #ایران_اسلامی، در کنار دیگر مسائل مهم، چه پدیده پویاتری از #رویش_نسلی شهیدحججی ها و #جوشش_جمعی آغشته به عقل و عشق و ایمان ایرانیان ناشی از شهادت حججی؟


نخواستن یا نتوانستن جامعه شناسی نیمه جان و ناتوان امروز ایران در تحلیل این سنخ پدیده ها، نشانه آشکاری از #بیگانگی_علمی جامعه شناسی با قلب و عقل و عمل و جهت گیری جامعه اسلامی ایران است؛

خواه این بیگانگی ناشی از غفلت شبه علمی منتج از جزئی نگری های جامعه شناسی #متعارف باشد،

و یا ناشی از خیال پردازی های ذهن گرایانه جریانات #تفسیری،

و یا ناشی از نفرت تاریخی #مارکسیست های متوهم خفته در تاریخ و مشغول به خوشگذرانی های شبه مبارزاتی و نشسته در انتظار آینده دور،

و یا ناشی از التقاط های رنگارنگ جریانات شبه اسلامی گمشده در میدان ملتهب #پست_مدرنیسم،

و یا ناشی از طرد و تکفیرهای شبه حزب اللهی های #سنت_پرست،

و یا ناشی از #فلسفه بافی های برخی فضلای مدعی علم الاجتماع و غرق در متون فلسفی و بریده از متنِ جامعه.

برگرفته از مطالب کانال جامعه شناسی اسلامی