نبودِ عدالت موجب ناامیدی از دین و مؤسسههای دینی و علمای دین میشود
شاید برخی از علمای دین، با دعوت و تبلیغ یا با سکوتشان، در نشاندنِ عبادت به جای عدالت، سهیم بوده باشند، این در حالی است که اسلام اعلام داشته است: افضل العبادات کلمه حق عند سلطان جائر، برترین عبادت سخنِ حق گفتن در برابر سلطان ستمکار است.
روشن است که نتیجه این روش تربیتی بینهایت خطرناک بوده است، چرا که نبودِ عدالت در جوامع از مرحله خطرهای سیاسی و اجتماعی گذشته و به مرحله انحرافات ایدئولوژیک رسیده و موجب ناامیدی بزرگی از دین و مؤسسههای دینی و علمای دین، مخصوصاً از آن دسته از علمای دین که در برابر بیدادگریها سکوت میکنند و برای احقاق حقوق مردمِ زیرِ ستم مبارزه نمیکنند، شده است.
خلاصه سخن اینکه این جدایی در کوششهایی که به منظورِ تحقق عدالت در جوامع اسلامی صورت میگیرد، نابسامانیهایی به وجود آورده و مشکلات اجتماعی و سیاسی و اعتقادی بسیاری به جای گذاشته است.
هرگاه عدالت، در برخی جوامع، به صورت جزئی و جدا از قاعده و زیربنای اعتقاد_اسلامی تحقق یابد، مشکلات بزرگتری به جای میگذارد. زیرا این نوع عدالت موجباتِ متعارف و فرهنگیِ خود را همراه میآورد و شکل خاصی از مصرف را به جامعه تحمیل میکند و، در نتیجه، شیوهای تازه از زندگی را در پیشاروی انسان مینهد که او را به گمراهی میکشاند...»
برگرفته از سخنرانی اسلام و عدالت اجتماعی و اقتصادی امام موسی صدر
برچسب : نویسنده : aolguo1 بازدید : 144